Logopediatik hainbat alderdi lantzen dira, hala nola komunikazioaren, hizketaren eta hizkuntzaren garapenaren bilakaera eta funtzio estomatognatikoen hobekuntza.
Komunikazio-sistema handigarriak eta/edo alternatiboak sartzea.
Komunikazio-sistema gehitzaileak eta alternatiboak (SAAC) mintzamenaren bestelako adierazpen-moduak dira, eta haien helburua da desgaitasuna duten pertsona askoren komunikatzeko eta mintzatzeko zailtasunak areagotzea (handigarriak) eta/edo ordeztea (alternatiboak). Sistema horiek sartzeak komunikazioaren aurreko betekizuntzat jotzen diren jokabideak garatzen laguntzen du.
Pausoka Elkartearen zentroetan komunikazio-sistema bat ematen da, haurraren eta familiaren ezaugarri indibidualekin bat datorrena. Horretarako, honako baliabide hauek ditugu: zeinu-sistema, laguntzarekin edo laguntzarik gabe; komunikaziorako laguntza-produktuak, hala nola PECS sistema, manipulaziozkoak, ikusizkoak (begiradaren jarraipena egiteko sistema); ekorketa-sistemak, komunikatzaile batekin; edo buruaren mugimenduarekin oinarritutakoak. Eta, azkenik, sistema globala, haurrak eta bere familiak ahozko, zeinuzko eta ikusizko sistema propio batek behar izan ditzakeen komunikazio-modu guztiak hartzen dituena.
Trebetasun psikologikoen garapena:
Komunikazioa eta hizkuntza gizarte-elementuak dira, eta testuinguru jakin baten barruan garatzen dira, hura osatzen duten kideekiko interakzioaren bidez. Ikuspuntu horrek, familia ez ezik, haurra inguratzen duten pertsona guztiak hartzen ditu barnean, eta horien artean berdinen zeregina nabarmentzen da.
Ikuspegi horretatik, logopediaren zeregina familiaren, testuinguruaren eta haurraren arteko elkarreragina zuzentzea da, garapen kognitibo eta komunikatiborako, esku hartzeko hezkuntza-estrategiak erabiliz. Azken batean, nahasmenduren bat duten edo izateko arriskua duten haurren kasuan hizkuntza garatzeko, sozializazio-aukera guztiak baliatu behar dira, komunikazio-truke egokia ahalbidetzeko, haien gaitasun kognitiboak garatzen lagun dezaten.
Asmo komunikatiboaren garrantzia azpimarratzen da. Izan ere, haren bidez, trebetasun psikologikoen garapenean eragina duten dimentsio guztiak berreskuratzen dira, hala nola semantika, morfosintaxia, fonetika eta fonologia, eta, azkenik, pragmatika. Modu naturalean garatuko diren trebetasun horiek eten egin daitezke, arrazoi etiologikoak, sindromikoak edota ingurumenekoak direla medio. Hori dela eta, modu kontzientean aurrez zehaztutako programa bat sortzeko beharra sortzen da, modu sistematizatuan irakasteko.
Funtsezkoa da hizkuntza bere forma guztietan ulertzea, hau da, ahoz eta hitzik gabe, pertsona guztiei metodo eta teknika desberdinekiko trukea eta/edo interakzio soziala lortzeko aukera emateko.
Sistema estomatognatikoak eta orofazia-motrizitatea garatzea:
Orofazia-motrizitatearen eremuan logopedak duen rola orofazia-muskuluen ingurune normal eta harmonikoa lehengoratzen eta mantentzen laguntzea da; horretarako, hizkeran, irensketan, mastekatzean, xurgatzean eta arnasketan eragina izan dezaketen disfuntzioak ebaluatzen eta tratatzen lan egiten du.
Motrizitate Orofaziala sistema estomatognatikoarekin lotuta dagoen guztia aztertzen duen logopediaren arloa da, eta terapia miofuntzionalaren bidez elikadurarekin, ahotsarekin eta hizketarekin eta arnasketarekin lotutako arazoak lantzen dira.